Os parruliños saímos do ovo aló polo 1996, berrando, coma é natural. A nosa intención inicial non era cambiar o mundo, un mundo que apenas coñeciamos (¿non vos digo que eramos parruliños?), nos conformabamos con abrir unha fiestra pola que entrase un pouco de brisa mariña, pero o que entrou, foi un mundo que precisaba ser cambiado. Son moitos anos de ledicias e tristuras, de tebras e luces, de aprendizaxe ? e ainda que xa non somos tan parrulos, seguimos a ter gañas de berrar. Neste camiño cheo de incertidumes atopamos amizades eternas e compromisos inquebrantables, abandoamos certezas de fume e pouco a pouco comezamos a buscar o que está debaixo do que nos contan: as persoas. E as persoas nos ensinaron que as cousas son diferentes da representación que se lles da, que o relato do que acontece non sempre é veraz pero que sempre se lle da máis importancia que á verdade, que hai persoas que queren falar e persoas que queren escoitar. E finalmente ese mundo que entrou pola xanela ca neces
VER MÁS
